Hart-en vaatziekten blijft de grootste moordenaar van de Amerikaanse volwassenen, en een groeiend probleem wereldwijd. Helaas, diabetici zijn aanzienlijk meer kans om te lijden van cardiovasculaire problemen ten opzichte van patiënten zonder diabetes. Schokkend, is meer dan 50% van de sterfgevallen onder diabetische patiënten voortvloeien uit hart-en vaatziekten, en een van de meest voorkomende gevolgen die diabetes op het hart heeft te veroorzaken cardiomyopathie, of een verzwakking van de hartspier. Cardiomyopathie kan soms, zelfs in de afwezigheid van kransslagaderziekte, hoge bloeddruk of aangeboren hartafwijkingen ontwikkelen. In deze gevallen, worden patiënten met diabetes, die de ontwikkeling van cardiomyopathie beschreven als lijden aan diabetes cardiomyopathie; deze toestand vormt vaak met een uitgebreide linkerventrikel en fibrose maar geen bewijs van coronaire schade.
Een interessant detail over diabetische hart-en vaatziekten die veel patiënten kunnen niet weten is dat verschillende onderzoek studies hebben aangetoond dat de intracellulaire trajecten kunnen activeren 'transcriptiefactoren' en het ziekteproces beïnvloeden. Deze veranderingen in de transcriptie vervolgens ga naar trigger genexpressie, die op hun beurt oorzaken structurele veranderingen in het hart. Het proces staat bekend als cardiale remodelleren. Verrassend dan, diabetische cardiomyopathie gaat gepaard met gewijzigde genexpressie in het lichaam. Wetenschappers zijn meer en meer leren over hoe het proces in een poging werkt om beter diagnosticeren en behandelen van aandoeningen zoals diabetes cardiomyopathie en andere hartaandoeningen. Epigenetica en microRNAs zijn recente onderdelen van de puzzel; wetenschappers blijven werken aan het inzicht in hun relatie en hun rol in de expressie van genen.
Epigenetica, worden van hun kant, in het algemeen beschreven als erfelijke veranderingen in de expressie van genen die niet kunnen worden verklaard door veranderingen in de reeks van het DNA. Dat wil zeggen, betrekken niet ze een verandering in de nucleotide sequentie maar eerder wijzigingen in andere processen zoals DNA methylering of Histon wijziging. Deze veranderingen leiden tot het individu genen anders gedraagt. Epigenetische veranderingen zijn normaal gesproken behouden wanneer een cel verdeelt, zodat ze de neiging om alleen plaatsvinden binnen de looptijd van het organisme leven. Als het proces tijdens de bevruchting van een eicel optreedt, dan is het mogelijk voor een aantal epigenetische veranderingen moeten worden doorgegeven aan de volgende generatie. Wetenschappers weten dat sommige epigenetische veranderingen zijn betrokken met ziekten zoals diabetes cardiomyopathie, maar nog meer werk moet worden gedaan op dit gebied.
MicroRNAs (ook bekend als miRNAs) helpen reguleren van de genexpressie. Ze zijn single-onderdeel noncoding RNAs en binden aan een proteïne te genereren dan volwassen miRNA. De volwassen miRNA vervolgens onderdrukt hetzij volledig of gedeeltelijk de uitdrukking van aanvullende mRNAs richten. Genexpressie reguleren MiRNAs door bevordering van afbraak of vertaling van doel mRNAs onderdrukken. Dit gebied van het onderzoek blijft enigszins controversieel - studies hebben aangetoond dat er verschillende soorten miRNA-gemedieerde gene modulatie bestaan, en voorts dat deze zijn gekoppeld aan verschillende types van hart-en vaatziekten. Een theorie is dat epigenetica en miRNA elkaar beïnvloeden. Het kan gebeuren dat epigenetische veranderingen veroorzaken miRNA op onverwachte manieren wijzigen of dat wijzigingen in de miRNA beïnvloeden hoe genen worden uitgedrukt.
Diabetes veroorzaakt ontsteking in het lichaam als een reactie op hoge glucose in het bloed. Deze ontstekingen kunnen een andere bijdrage aan hart-en vaatziekten. Terwijl de relatie tussen ontsteking en hart-en vaatziekten intuïtief aantrekkelijk is, worden de precieze mechanismen niet volledig begrepen. Sommige theorieën houden dat hoge glucoseniveaus de expressie van ontsteking cytokinen via verminderde Histon verhogen, maar er nog geen definitieve conclusies zijn over de werking van de inflammatoire proces. Een andere mogelijkheid is dat methylering van nucleaire DNA is betrokken bij het proces van hart-en vaatziekten. Gewijzigde methylation van DNA is gekoppeld aan de verminderde genexpressie in recente studies over diabetische hartfalen patiënten; in het bijzonder werden drie genen geïdentificeerd met DNA methylering patroon en een andere expressie tussen gezonde proefpersonen en die met cardiomyopathie.
Helaas blijft hun unieke vorm van hart-en vaatziekten voor diabetes, slecht begrepen in vergelijking met de meer gebruikelijke rassen van de ziekte. Echter, de montage bewijs dat epigenetica en miRNA een rol in het proces spelen is nuttig omdat het toestaat onderzoekers hun aandacht en tijd om te zoeken naar oplossingen voor de voorwaarde te leiden. Toekomstige behandelingen kunnen zelfs therapieën gericht op epigenetische veranderingen omvatten.