(Een kosmische ervaring,- of wat?)
Het was als volgt: het apparaat, had gelige, roze en oranje vuur zoals vlammen, tegen deze grote muur, uitgestraald naar buiten, trekken mijn armen wijd open, en mijn lichaam omhoog tillen van mijn half-wakker slaaphouding was ik in, in mijn bed, was het 3:00 uur, het was alsof ik voor een spiraal was, tempest, draaien en het was trekken aan me, en het overspoelde me, het overspoelde de binnenkant van me, trekken op en door mijn vlees, alsof het wilde uitlichten van mijn ziel, door alle van de andere leven innerlijke mechanismen. Vandaar, alle naar buiten wordt getrokken naar dit heldere en brandende apparaat; op hetzelfde moment de uitstoot, doordringende me zoals vochtigheid kan via een baksteen binnendringen en -platenfabrieken e.d. muur; mijn gedachten onzeker van hoe te reageren; Ik heb geprobeerd om het verzetten tegen de Trek, alsof het zou kunnen eenvoudig worden imaginaire of een nachtmerrie (maar was het?-als dus het was in tegenstelling tot alle andere nachtmerrie ik in mijn 66-jaar op deze aarde ooit)
In ieder geval kwam nog het apparaat, met zijn zwarte stip, stippen, omringd door de vurige-vlammen, dichterbij, zoals nu had geweest trok ik naar een zittende positie op mijn bed, misschien minder ingewikkeld; het apparaat meer zichtbaar nu nog toch in het proces van de magnetische aantrekkingskracht op mijn frame. Ik vraag mij af: was het een soort van kosmische machine, buiten ruimte en tijd, ik vroeg me af, ik bedoel, geen engelen verscheen, Gods hand of de duivel de hand niet weergegeven. Mijn vrouw wist niet wat te maken van het, nachtmerrie, meest waarschijnlijk, visie misschien, iets in-between, mogelijk, maar wat?
Ik vertelde mijn vrouw, in zo weinig woorden "iets gaat gebeuren," en in handgebaren, te zwijgen (wie nu wakker was en alles, maar het apparaat had gezien); Ik had, de indruk van ik ben er zeker van-aan mijn vrouw, van unseeingly haast, sensing had ik maar een paar seconden, en niet meer dan dat, want ik in de kracht van de magnetische ernst ervan, zijn tekenen en sleep was (nu doet me denken we weten niet veel over iets, op te nemen van de dood, en misschien op de laatste, die we niet hoeven te wetenvoor tijd heeft niet milder dood, zelfs in mijn ouderdom, het is een verrassend moment, rustig, of niet rustig, 'hier ik ga ik zei,' dan wordt toegevoegd, 'Heer, ik denk dat ik wat hulp nodig', nu voor de dragers: maar natuurlijk het niet komt).
Wat het ook was, wat heeft plaatsgevonden, en misschien was het reparatie, het werd gezet in de wachtstand, zo plotseling zoals het kwam, liet het. Geen donkere stilte, geen willekeurige schokken, geen spoken, slechts sommige kosmische kracht stoten in me-als inderdaad het was gewoon een nachtmerrie, en het zou tot vereenvoudiging van dingen als ik het zo kan categoriseren. Maar wat was de opzet, de boodschap? Dat zou de belangrijkere vraag! Ik weet het niet. Ik weet dat mijn vrouw gebeden, en in dergelijke gevallen, dat is alle men kan doen: opdat u het als een tak van de winter in een storm-proberen te achterhalen, alleen om te eindigen als gras onder de sneeuw vallen.
No: 1024/1-10-2014